۲-۴-۱-۲ استرس کمبود[۷۹]

کاهش رشد به واسطه شوری جلوگیری از جذب مواد غذایی را به واسطه جذب کلرید سدیم که در رقابت با یونهای مواد غذایی می باشد بیان می کند که این ممانعت توسط پتاسیم برطرف
می شود(براون[۸۰]،۱۹۸۰).
حتی تکههای برگ آتریپلکس که گیاهی نمک دوست است وقتی در یک محلول کلرور سدیم قرار می گیرد، سدیم را به مقدار زیادی در تبادل برای پتاسیم که از واکوئل از دست رفته است جذب می کند(چاندلر[۸۱]،۱۹۹۴).
هر چند که Salicornia یک شور پسند میباشد و بنابراین توسط شوری صدمه نمیبیند بنابراین کاهش در جذب یون پتاسیم توسط گیاهان در معرض شوری ضرورتاً یک استرس کمبود را نشان نمی دهند(چریسپیلز[۸۲]،۱۹۹۴).
احتمالاً در شور پسندها، سدیم قادر به جانشینی برای K+ می باشد به هر حال تا اندازه ای
یک کــاهش در جــذب خــود به خــود یک ارتبــاط با صــدمه زدن را ثــابت نمیکنــد(کوسگراو[۸۳]،۱۹۹۳).
همانطوری که در فوق اشاره شد پتاسیم تنها عنصری نیست که ممکن است در نتیجه یک استرس نمک کاهش یابد. هر دو کلرایدها و سولفاتها یک کاهش را در گوجه فرنگی سبب میشوند(داوی[۸۴]،۱۹۹۰).
گوگرد و پتاسیم بیشتری توسط پنبه احتیاج است زمانی که با کلرید سدیم در معرض شوری قرار گرفته است. زمانی که پنبه در معرض شوری قرار میگیرد گوگرد و پتاسیم بیشتری نیاز است(دیویس[۸۵]،۱۹۹۲).
آنچه نتیجه گرفته می شود این است که کاهش جذب مواد غذایی در نتیجه کاهش در رشد که توسط نمک القاء شده بوجود آید. نتیجه مهم اینکه در اثر کاهش رشد بواسطه نمک جذب مواد غذایی کاهش مییابد.در جو تجمع p در ریشهها بیشتر و در برگهای گیاهان در معرض شوری نسبت به شاهد کمتر بود که بیشتر یک مشکل انتقال را نشان میداد تا اینکه یک شکل جذب را نشان دهد(دونالد[۸۶]،۱۹۸۶).
باز دارندگی رشد ریشه و انتقال در فاصله زیاد هر چند انتظار میرود که جذب همه مواد غذایی را بطور یکسان کاهش می دهد ولی چنین کاهش یکنواختی معمولاً به نظر نمی رسد که به وجود آید(داوی،۱۹۹۰).

۲-۴-۲ استرس های اولیه که توسط نمک ایجاد می شود

استرس اولیه شامل اثرات سمی ویژه نمک می باشد که به دو شکل زیر عمل می کند:
الف) به طور مستقیم روی غشاء بیرونی پلاسما
ب) بعد از نفوذ از طریق غشاء به پروتوپلاست
در مقیاس وسیع صدمه استرس اسمزی توسط جذب نمک خنثی میشود ولی صدمه اولیه توسط جذب نمک افزوده می شود.
توسط گیاهان از محلولهای کلرید سدیم و Cl– با سرعت بیشتری از Na+ جذب می شود و بنابراین صدمه Cl– زودتر پدید می آید و از صدمه Na+ شدیدتر می باشد.
ایشیزاکا[۸۷] در سال ۱۹۶۳ نتیجه گرفت که عامل اولیه صدمه به برنج در ارتباط با کلرید سدیم یک درصد تجمع Cl– در شاخه ها بوده است.
یکی از معمولیترین رویهها جهت مقایسه اثر اسمزی با صدمه اولیه نمک مقایسه محلولهایی از نمک و دیگر مواد آلی که دارای فشار اسمزی مساوی هستند میباشد. برای مثال لوبیا در محلولهایی از مواد کاربوواکس در مقایسه با محلول نمک (شامل یونهای سدیم، کلسیم، منیزیم و کلرایدها) که در هر دو محلول دارای فشار اسمزی مساوی بودند محصول بیشتری دارد)دور[۸۸]،۱۹۹۳).
جلبک آب شیرین نیز وقتی در محلولهای از ساکارز و کلرور سدیم با فشارهای اسمزی مساوی قرار گرفت صدمه حاصله برای جلبک در محلول ساکارز کمتر از محلول کلرور سدیم بوده است و نیز جلبکها شورپسند در هر دو محلول مقاومت نشان داده و صدمهای ندیده اند(فری[۸۹]،۱۹۹۵).
طی بررسیها مشخص شد که لطمه حاصله از تأثیر اولیه نمک بیشتر به آنیون مربوط میگردد تا کاتیون و نیز مشخص گردید. بعضی از گونهها نسبت به تنش اسمزی و بعضی دیگر نسبت به تنش اولیه نمک مقاوم می باشند. برای