هزینه کل عبارت است از:

که درآن:
Rتقاضای سالیانه،Aمتوسط موجودی کالا،Nدفعات سفارش،Qمقدارهرسفارش،Iهزینه نگهداری،Sهزینه هر بار سفارش
همانطور که روابط نشان می‌دهند هزینه نگهداری با متوسط موجودی کالا رابطه مستقیم دارد و هزینه سفارش با متوسط موجودی رابطه عکس دارد.
با افزایش متوسط موجودی کالا، هزینه نگهداری افزایش، هزینه سفارش کاهش، و هزینه کل ابتدا کاهش یافته به حداقل رسیده و سپس افزایش می‌یابد
بهترین تصمیم چیست؟ یعنی هر سفارش چقدر باشد تا هزینه کل به حداقل رسد؟ برای این کار از تابع هزینه کل مشتق گرفته و مساوی صفر قرار می‌دهیم [تهرانی، ۱۳۹۰].

۲-۵-۴ مدیریت حساب ها و اسناد پرداختنی
کنترل مؤثر حساب‌های پرداختنی باعث در دسترس قرار گرفتن وجه نقد بیشتر می‌شود در حالی که هدف اساسی مدیریت حساب‌های دریافتنی تسریع در دریافت آنهاست. در خصوص حساب‌های پرداختنی هدف کند کردن هر چه بیشتر پرداخت‌ها و کند کردن پرداخت‌ها باعث در دسترس قرار گرفتن بیشتر وجوه می‌شود. یک راه کند کردن پرداخت‌ها استفاده از فاصله وصول چک‌های بین راهی است بدین گونه که برای پرداخت‌ها از حساب‌های بانکی استفاده شود که سیستم یکپارچه ندارد و وصول چک‌های صادره از آن حساب‌ها توسط مشتری زمان بر است. به طور کلی بدهی‌های جاری نوعی منبع تأمین مالی محسوب و از این رو برخی شرکت‌ها آن‌ها را منبع دائمی به حساب می‌آورند به همین دلیل در خرید‌ها به مقیاس وسیعی از اعتبارات تجاری استفاده می‌کنند استفاده از اعتبارات تجاری شامل هزینه‌هایی است برخی از آن‌ها عبارت است از هزینه عدم استفاده از تخفیف زمانی که شرکت از تخفیفات نقدی مربوط به پرداخت زود‌تر بدهی استفاده نکند، تخفیف از دست رفته نوعی هزینه تأمین مالی تلقی می‌شود اگر شرکتی در خرید کالا از اعتبارات تجاری استفاده کند و نتواند در تاریخ مقرر بدهی خود را پرداخت کند درجه اعتباریش پایین خواهد آمد و پس از آن تأمین مالی بسیار پرهزینه و گاهی غیرممکن می‌شود [صفری، ۱۳۸۹].
۲-۶ – معیار های سنتی و نوین اندازه گیری نقدینگی
۲-۶-۱ معیار های سنتی اندازه گیری نقدینگی
در شاخص‌های سنتی نقدینگی تأکید اصلی بر این موضوع است که هر چه دارائی‌های جاری بیشتر از بدهی‌های جاری باشد، وضعیت نقدینگی شرکت مطلوب‌تر است. به عبارت دیگر دارایی‌های جاری صرف نظر از ترکیب آن نمایانگر توان پرداخت شرکت و بدهی‌های جاری نیز صرف نظر از ترکیب آن نمایانگر نیازهای نقدی شرکت است. بر اساس همین دیدگاه نسبت‌های جاری و آنی برای اندازه گیری وضعیت نقدینگی معرفی شده‌اند. مدت زمانی طولانی است که از این نسبت‌ها به عنوان شاخص‌هایی برای ارزیابی توان بدهی‌ها استفاده می‌شود. نواقص این شاخص‌ها، همواره مورد تأکید تحلیلگران و به خصوص بازار سرمایه بوده است که از جمله می‌توان به لحاظ نکردن درجات نقدینگی دارایی‌های جاری و سرعت باز پرداخت بدهی‌های جاری اشاره کرد [خواجوی وهمکاران، ۱۳۹۰].
۲-۶-۲ معیارهای نوین نقدینگی
با توجه به ایرادهای وارده بر شاخص‌های سنتی نقدینگی شرکت‌ها، پژوهشگران مالی درصد بر آمدند شاخص‌هایی را معرفی کنند که ضمن رفع ایرادهای مذکور، جزییات وضعیت نقدینگی شرکت‌ها را نیز مد نظر قرار دهد در ادامه شاخص‌های نوین نقدینگی ارائه خواهد شد.
شاخص فراگیر نقدینگی
این شاخص با محاسبه میانگین وزنی نسبت جاری، مشکل مربوط به در نظر نگرفتن درجه نقدینگی دارایی‌های جاری و زمان باز پرداخت بدهی جاری را مرتفع می‌کند جزییات این مدل به شرح زیر است:
۱)به هریک از دارایی های جاری با توجه به درجه نقدینگی آنها وزن معینی اختصاص می یابد و مبلغ تعدیل شده آنها محاسبه می شود وزن هر دارایی عبارت است از:
۱) معکوس گردش هر دارایی
۲)به وجه نقد، به دلیل اینکه ماهیتاً نقد است، ضریب ۱اختصاص داده می شود و احتیاج به تعدیل ندارد.
۳)چون مطالبات شرکت یک مرحله برای تبدیل به نقد شدن، فاصله دارد به شرح زیر تعدیل می شود.