۲-۱۱- سیاستگذاری :

سیاست برنامه ای جامع وکامل است که هدفها و رویه ها را در بردارد.سیاستهای کلان دولتها معمولا دربر گیرنده هدفها وروشهای مورد نظر و توجه دولتهاست. در هر کشور دولتها سیاست گوناگونی در پیش می گیرند که این سیاستها با ساختار سازمانی دولتها سازگار بوده و هروزارتخانه و یا سازمان مسئول و سیاستگذاری و اجرای این سیاست هاست . منظور از سیاست گردشگری بخشی از کل سیاست اقتصادی محسوب می شود. که در آن به ساختار ورشد ابعاد اقتصادی توجه شده و به صورت برنامه ای ده ساله طراحی و تدوین می شود از آنجا که سیاست های مختلف یک کشور با یکدیگر ارتباط نزدیک دارند وبه یکدیگر وابسته و منعکس کننده ماهیت پیچیده و پویای جامعه هستند لذا کسانی که در زمینه گردشگری سیاستگذاری می کنند باید تمام جنبه های این سیاست و رابطه آن با بخش های دیگر جامعه رادر نظر بگیرند و درنتیجه سیاستگذاری گردشگری برای دولتی که گردشگری پایدار را به عنوان مهمترین بخش رشد اقتصادی خود می داند. امری بسیار حیاتی و مهم تلقی می شود. سیاست گردشگری مشخص کننده هدفها ، مسیر ، استراتژیکها و برنامه های بلند مدت است و دولت با برداشتن گامهای صحیح در این راستا می تواند به خوبی سیستم اقتصادی خود را توسعه بخشد بنابراین سیاستهای گردشگری ایجاب می کند که سیاستگذاران اعم از مدیران و مسئولان اجرای نمایندگان مجلس … به نکات زیر توجه کنند:
نقش گردشگری و میزان اهمیت آن در سیستم اقتصادی و تاثیر آن در سایر منابع
اعمال کنترل برتوسعه صنعت گردشگری ( چه نوع توسعه ای مطلوب است و این صنعت درکجا باید توسعه یابد)
مدیریت گردشگری در ساختار سازمانی دولتی درکجا باید قرار گیرد و دامنه فعالیت آن تا کجاست؟
تا چه میزان منابع دولتی درراه رشد و حمایت از گردشگری و همچنین بودجه به آن اختصاص می یابد؟ .
گردشگری چه اثرات مثبت یا منفی بر جامعه وفرهنگ آن دارد و به این اثرات چگونه باید توجه کرد؟
سیاستگذاری کلان یک فرایند است. چون سیاستها در محیطی پویا تدوین و اجرا می شود . این محیط ترکیبی از تصمیم ها ،اقدامات تعاملات و باز خوردهاست با توجه به پیچیدگی این فرآیند نباید تجزیه و تحلیل مراحل مختلف آن سطوح تجزیه و تحلیل را از نظر دور کرد. البته نکته مهم دیگر این است که الگوی سیاستگذاری درمورد سایر سیاستها مانند بهداشت یا مهاجرت را نمی توان الزاماً درمورد گردشکری به کار بست و همچنین فرآیند سیاستگذاری گردشگری از منطقه ای به منطقه دیگر تفاوت می کند. سیاستگذاری گردشگری باید با مطالعه و تحقیق در دو حوزه روابط میان حکومتی و روابط درون سازمانی انجام شود واین امر خود نیازمند شناخت و آگاهی از وظایف ومسئولیت های ادارات ومجموعه نهادهای مختلف است . یکی از عوامل تاثیر گذاردر فرایند سیاستگذاری گردشگری ارزش های حاکم بر جوامع است می توان به جرات گفت: که انعکاس ارزشها در سیاستهای کلان اتخاذ شده است اگر بخواهیم سیاستهای کلان گردشگری را به خوبی و به طور واقعی بشناسیم باید این دو نکته را مورد نظر قرار دهیم یکی ارزشهای که به دنبال اتخاذ پاره ای از سیاست های گردشگری پایدار می شوند و دیگری برندگان و بازندگان فرآیند سیاستگذاری(کالین و جان ام ، ترجمه:اعرابی ایزدی،۱۳۷۸).
بعضی ازافراد معتقدند که سنت ها نوعی محصولات فرهنگی برای تامین نیازهای گردشگری هستند و به همین جهت معتقدند که گردشگری ارزشهای فردی و گروهی را تغیر می دهد.وتصور می کنند فرهنگ ها به کالا تبدیل می شوند و بدون تردید هر فعالبت جدید اقتصادی در تغیر ارزشها و ساختارهای سیاسی واقتصادی تبعاتی دارد . اما با همه اینها گردشگری صنعتی خدماتی است و فرهنگ و ارزش ها با توجه به تماس های مستقیم بین آنها و خریداران تغییر میکند اما در این عرصه و همزمان با توسعه گردشگری اگر سازمان و گروهها تلاش کنند گذشته خویش رااحیا نموده و حال را از دیدگاه خود تفسیر کنند و سعی نمایند ایدئولوژی خود را از طریق موزه ها و بناهای تاریخی ، قصرهای قدیمی برگزاری تورهای همراه با راهنما ، میراث ودیگر جاذبه های گردشگری رابه دیگران منتقل کنند اثرات سوء آن بسیارکم خواهد بود.
شناخت و درک منافع تجاری در فرآیند سیاستگذاری نیز از جمله عوامل اثرگذار است سیاستگذاران مسائل گردشگری ابتداء بایستی مشخص کنند تا چه میزان و با چه سرعتی می خواهند گردشگری توسعه یابد و پس از آن زمینه های لازم برای سرمایه گذاری و فعالیتهای تجاری دراین خصوص آغاز شود . به طور مثال برای سبقت رشد اقتصادی در زمینه گردشگری می توان به کسانی که به هر نحو برای جذب گرشگری از طریق ساخت هتل وسایل حمل ونقل ، یا وسایل تفریحی اقدام می نمایند معافیت مالیاتی داد(پارسائیان ۱۳۷۷؛ص ۳۹۴-۳۹۲و اعرابی ۱۳۷۸ ص ۴۷-۴۵)
برنامه ریزی :
به نظر علی اضغر رضوی برنامه ریزی عبارت است از سازماندهی آینده برای تامین هدفهای مشخص برخی برنامه ریزیهای گردشگری می تواند به شرح زیر باشد.