• کنترل میزان فشار روانی آزمودنیها در زمان جمع آوری نمونهها امکان پذیر نبود.

• عدم کنترل دقیق میزان فعالیت آزمودنیها در خارج از ساعات پژوهش

۸٫۱٫ تعاریف اصطلاحات و واژه ها
۱٫۸٫۱٫ دفع ادراری پروتئین
افراد بالغ و سالم در هر شبانه روز حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلی‌گرم پروتئین از راه ادرار دفع می‌نمایند که البته بستگی به حجم ادرار دارد. دفع بیش از این مقدار پروتئین در ادرار، پروتئین آوری یا دفع ادراری پروتئین نامیده میشود (پورتمنز، ۱۹۸۵).
۲٫۸٫۱٫ آلبومین
آلبومین با وزن ملکولی حدود ۶۹۰۰۰ دالتون از کوچکترین پروتئینهای پلاسما بوده و در کبد سنتز میگردد (کرامر و همکاران، ۱۹۸۸). آلبومین دارای دو نقش بسیار مهم در بدن می‌باشد: الف) حفظ و نگهداری فشار اسمزی ب) انتقال بعضی از ترکیبات مانند هورمون‌ها و اسیدهای چرب در خون. در حالت عادی آلبومین از غشاء گلومرولی عبور نمیکند. بنابراین دیده شدن آلبومین در ادرار نشان دهنده اختلال در عملکرد گلومرولی می‌باشد (کرامر و همکاران، ۱۹۸۸). منظور از آلبومین در پژوهش حاضر غلظت آلبومین ادراری بود که به وسیله روش Colorimetry با Bromocrosol Green با استفاده از کیت Quick Chem با حد نرمال ۳۰-۳۰۰ mg/24h مورد سنجش قرار گرفت.
۳٫۸٫۱٫ توتال پروتئین
به مجموعه پروتئینهای پلاسما، پروتئین تام یا توتال پروتئین اطلاق میگردد. حضور توتال پروتئین در ادرار نیز نشانه اختلال در عملکرد گلومرولی می‌باشد (آقا علی نژاد، ۱۳۷۳). منظور از توتال پروتئین در پژوهش حاضر غلظت توتال پروتئین ادراری بود که به وسیله روش Bradford با استفاده از کیت Bradford با حد نرمال ۰-۸ mg/dL مورد سنجش قرار گرفت.
۴٫۸٫۱٫ بتا۲ میکروگلوبولین
پروتئین کوچکی است که بوسیله بیشتر سلولهای هسته دار تولید شده و در سیستم ایمنی بدن دخالت دارد (آقا علی نژاد، ۱۳۷۳). در حالت طبیعی به میزان ثابت و بطور متوسط ۸/۱ میلی‌گرم در لیتر ساخته شده و از غشای گلومرولی عبور میکند اما تقریبا تمامی آن توسط توبولهای ابتدائی مجددا بازجذب میشود. با اختلال در کار توبولها، جذب مجدد آن دچار اختلال میگردد. بنابراین حضور بتا۲ میکروگلوبولین در ادرار نشانه اختلال در عملکرد توبولهای کلیوی می‌باشد (آقا علی نژاد، ۱۳۷۳). منظور از بتا۲ میکروگلوبولین در پژوهش حاضر غلظت بتا۲ میکروگلوبولین ادراری بود که به وسیله روش ELISA با استفاده از کیت Diametra با میزان حساسیت ۰٫ ۱ mg/dL و با حد نرمال <2. 0 mg/dL مورد سنجش قرار گرفت.
۵٫۸٫۱٫ کراتینین
کراتینین محصول متابولیسم کراتین در عضلات است. کراتین با از دست دادن یک ملکول آب به کراتینین تبدیل شده و به عنوان ماده زائد از طریق ادرار دفع میشود (آقا علی نژاد، ۱۳۷۳). میزان کراتینین در خون فاکتور مناسبی جهت ارزیابی عملکرد کلیه‌ها می‌باشد. حضور کراتینین در ادرار نیز نشانه اختلال در عملکرد گلومرولی می‌باشد (آقا علی نژاد، ۱۳۷۳). منظور از کراتینین در پژوهش حاضر غلظت کراتینین ادراری بود که به وسیله روش Colorimetry با استفاده از کیت Quick Chem با حد نرمال ۸۰۰-۲۰۰۰ mg/24h برای مردان مورد سنجش قرار گرفت.
۶٫۸٫۱٫ نسبت پروتئین به کراتینین
چون مقدار آب در ادرار میتواند متغیر و متفاوت باشد، بنابراین غلظت آلبومین یا پروتئین را می‌تواند تحت تاثیر قرار دهد. به این دلیل، مقادیر کراتینین نیز اندازه گیری میشود. نسبت آلبومین به کراتینین یا پروتئین به کراتینین، جایگزینی برای نمونه ادرار ۲۴ ساعته می‌باشد (گینزبرگ و همکاران، ۱۹۸۳، ساودان و همکاران، ۱۹۹۷). در این پژوهش نسبت پروتئین به کراتینین ادراری نیز بعد از تبدیل واحد توتال پروتئین به mg/24h با استفاده از معادله mg/dL×۳۰۰ و تقسیم اعداد بدست آمده بر کراتینین بر پایه واحد mg/24h بدست آمد.
۷٫۸٫۱٫ یک تکرار بیشینه (۱RM)
بیشترین وزنهای است که فر میتواند فقط برای یک بار بلند کند و در پژوهش حاضر منظور مقداری است که بعد از اجرای حرکات ورزشی مقاومتی توسط افراد (وزنهای که تقریبا سنگین بوده و شخص نتواند خیلی زیاد آن را بلند کند و ترجیحا بیش از ۶ بار نتواند بلند کند) با استفاده از معادلهی
](تعداد تکرارها ×۰/۰۲۷۸) – ۰۲۷۸/ ۱[/ مقدار وزنه
برای هر حرکت ورزشی مقاومتی که در پژوهش حاضر قصد تمرین آن میرفت، به طور جداگانه محاسبه شد.
۸٫۸٫۱٫ فعالیتی با ۲۰% یک تکرار بیشینه
فعالیتی که بعد از مشخص شدن یک تکرار بیشینه و ضرب آن بر عدد ۲۰/۰ برای هر شخص و برای هر حرکت ورزشی مقاومتی او، محاسبه شد. برای دیگر درصدهای یک تکرار بیشینه که در طول هفتههای تمرینی به طور فزاینده اعمال میشد نیز، به مانند بالا رفتار شد.
۹٫۸٫۱٫ مردان جوان فعال
مردانی هستند در محدوده سنی ۲۴ تا ۳۰ که در دو سال گذشته ۱ تا ۲ روز در هفته تمرین بدنی داشتند.
فصل دوم
(ادبیات و پیشینه پژوهش)
۱٫۲٫ مقدمه
در اثر انجام تمرینات ورزشی عملکرد دستگاه کلیوی تغییر می‌یابد که این تغییر جهت حفظ ارگانیسم و تطابق آن با شرایط جدید است. دفع ادراری پروتئینها متعاقب تمرینات ورزشی تحت تأثیر عوامل مختلفی می‌باشد که یکی از آنان نوع تمرین حتی در یک نوع خاص تمرین نظیر تمرین مقاومتی است. به همین دلیل در فصل حاضر جهت بدست آوردن تصویری روشن از پاسخ سیستم هورمونی به تمرینات ورزشی ابتدا توضیحاتی در مورد زیر بنای نظری دستگاه کلیوی و پروتئین آوری ارائه میشود، سپس پیشینه پژوهش مطرح میشود و نتایج حاصل از این پژوهش‌ها به دنبال چگونگی و نحوه انجام آنها ذکر میگردد و در پاره‌ای از موارد نظر پژوهشگر مربوطه یا پژوهشگران مربوطه و تفسیر آنان در مورد نتایج بدست آمده مطرح میگردد.<b< style="box-sizing: inherit;">

r />۲٫۲٫ مبانی نظری
۱٫۲٫۲٫ ساختمان و عملکرد نفرون
کلیه‌ها توسط یک واحد ساختاری و عملکردی مشهور به نفرون ساخته شده اند. نفرون واحد تشکیل دهنده ادرار است (آندرئولی و همکاران، ۱۳۸۵، بربرستانی و همکاران، ۲۰۰۶، رواسی، ۱۳۸۶، شجاع الدین، ۱۳۸۶). هر نفرون از یک جزء عروقی به نام گلومرول و یک جزء توبولی تشکیل شده است. دو سیستم مویرگی شامل گلومرول‌ها و شبکه مویرگی توبولی تامین خون نفرونها را بر عهده دارند. گلومرول‌ها سیستم تصفیه پرفشاری هستند که بین دو سرخرگ آوران و وابران قرار گرفته‌اند. این دو سرخرگ می‌توانند به منظور تنظیم فشار مویرگی گلومرولی به طور انتخابی تنگ یا گشاد شوند. شبکه مویرگی توبولی سیستم بازجذب کم‌فشاری است که از سرخرگ وابران منشاء میگیرد. این شبکه مویرگی تمامی بخشهای توبولها را در برگرفته و بدین ترتیب امکان حرکت سریع محلولها و آب را بین مجاری توبولی و مویرگها فراهم می‌سازد. مویرگهای توبولی در نهایت برای تشکیل کانالهای سیاهرگی به یکدیگر می‌پیوندند تا خون از طریق این کانالها کلیه‌ها را ترک نماید
(آقا علی نژاد، ۱۳۷۳). ادرار تولید شده در کپسول بومن نهایتا در لگنچه ترشح شده و بوسیله حالبها به مثانه حمل میشود و مایع ادرار در آنجا تا زمان خروج از بدن نگهداری میشود.
شکل ۱٫۲٫ نفرون
۲٫۲٫۲٫ ساختمان و عملکرد گلومرول
گلومرول‌ها شامل یک شبکه مویرگی می‌باشند که توسط کپسول بومن احاطه شده‌اند. مایعات و ذراتی که از خون به واسطه غشاء گلومرول به درون کپسول بومن تصفیه شده‌اند در ادامه راه خود وارد توبولهای نفرون می‌گردند (آقا علی نژاد، ۱۳۷۳). غشاء مویرگی گلومرولی از سه لایه تشکیل شده است: ۱) لایه اندوتلیال مویرگی ۲) غشاء پایه ۳) لایه تک سلولی اپی‌تلیال. لایه اندوتلیال از طریق خونی که درون مویرگها حرکت میکند گلومرول‌ها را در بر میگیرد و دارای منافذ زیادی می‌باشند. غشاء پایه به عنوان لایه میانی غشاء مویرگی گلومرول شامل یک شبکه سلولی از فیبرهای کلاژن، گلیکوپروتئینها و ماکرو و پلی ساکاریدها می‌باشد. لایه اپی‌تلیال نیز که گلومرول‌ها را می‌پوشاند در حقیقت ادامه اپی‌تلیال در برگیرنده کپسول بومن می‌باشد. سلولهای این لایه دارای ساختمانهای اوختاپوس مانندی می‌باشند که از تعداد زیادی زوائد پایکی تشکیل شده‌اند. این زوائد در غشاء پایه فرو رفته و منافذ ریزی را می‌سازند که گذرگاههای تصفیه‌ای گلومرول می‌باشند. به علت اینکه هر دو لایه اندوتلیال و اپی‌تلیال مویرگهای گلومرولی دارای منافذ متعدد هستند، بنابراین این غشاء پایه است که نفوذپذیری غشاء مویرگی گلومرول را تعیین میکند (آقا علی نژاد، ۱۳۷۳). فضاهای موجود بین فیبرها در حقیقت این امکان را فراهم می‌سازد که غشاء پایه به عنوان یک فیلتر عمل نموده و نفوذپذیری انتخابی وابسته به اندازه مولکولها را در گلومرول‌ها شکل دهد. اندازه منافذ غشاء پایه به طور طبیعی از عبور گلبول‌های قرمز و پروتئینهای پلاسما از طریق غشاء گلومرولی به ادرار جلوگیری میکند. بدیهی است هرگونه تغییر در ساختمان و ترکیب غشاء پایه گلومرولی موجب تراوش پروتئینهای پلاسما و سلولهای خونی به درون ادرار میگردد (آقا علی نژاد، ۱۳۷۳).
شکل ۲٫۲٫ گلومرول
برای قابلیت انتخابی زیاد غشاء گلومرولی دو دلیل اساسی وجود دارد. دلیل اول اندازه منافذ در خود غشاء گلومرولی است. اما منافذ غشاء آنقدر بزرگ هستند که به مولکولهایی تا قطر حدود ۸۰ انگستروم اجازه عبور میدهند. قطر مولکول آلبومین پلاسما فقط حدود ۶۰ آنگستروم یعنی نسبتا کوچکتر از قطر این منافذ بزرگ است. لذا این سئوال پیش می‌آید که چرا مولکولهای پروتئینی به مقدار زیاد عبور نمیکنند؟
شکل ۳٫۲٫ غشاء گلومرول