تابلوی فرعی مکانی برای پذیرش و فعالیت شرکت‌های کوچک و درحال رشد است. شرکت‌های کوچکی که توانایی برآورده کردن شرایط پذیرش تابلوی اصلی را ندارند در این تابلو پذیرفته می‌شوند و به آن‌ها فرصت داده می‌شود با تامین مالی و رشد فعالیت‌ها به تابلوی اصلی ارتقاء یابند.
تابلوی غیر رسمی از سال ۱۳۸۵ ایجاد شده است. هدف این تابلو اعطای فرصت به شرکت‌هایی است که از شرایط پذیرش در تابلوی فرعی برخوردار نیستند و به همین دلیل در آستانه لغو پذیرش و اخراج از بورس قرار دارند. دوره فعالیت این تابلو که با مجوز شورای عالی بورس ایجاد شده است، موقتی است. (سازمان بورس اوراق بهادار ,۱۳۹۱؛ دوانی ,۱۳۸۲)
۲-۶-۳- شاخص های بورس
شاخص به معنای نمودار، نماینده ، نشان دهنده و نمایاننده می باشد. شاخص وسیله ای است برای اندازه گیری و مقایسه پدیده هایی است که دارای ماهیت و خاصیت مشخصی هستند. بنابراین بر مبنای شاخص میتوان تغییرات ایجاد شده در متغییرهای معینی را در طول یک دوره بررسی نمود. (دوانی ,۱۳۸۲)
شاخص اصلی بورس تهران که در کل سطح بین المللی شناخته شده است بنام TEPIX (Tehran Price Index) می باشد . سایر شاخص های از قبیل شاخص صنایع – شاخص شرکت – شاخص ۵۰ شرکت با بیشترین ارزش بازار – شاخص مالی نیز در مقایسات بازارهای سهام مورد استفاده قرار میگیرد.
در بازار سرمایه نسبت های نیز وجود دارد که بواسطه این نسبت ها نیز می توان بعنوان یک شاخص مورد استفاده قرار داد. بعنوان مثال نسبت P/E یک نسبت بسیار معروف در بازار سرمایه می باشد.
۲-۶-۴- شاخص P/E
نسبت قیمت بر درآمد که از تقسیم آخرین قیمت سهام بر آخرین درآمد برآورد شده هر سهم به دست می آید ، به عنوان یک شاخص معتبر در ردیف شاخصهای بورس تهران قرار گرفته است و تغییرات آن به صورت مستمر به بازار گزارش می شود. مبنای محاسبه P/E برای کل بورس تهران از تقسیم ارزش کل بازار بر جمع سود قبل از کسر مالیات برآوردی شرکتهای پذیرفته شده به دست می آید . (سازمان بورس اوراق بهادار ,۱۳۹۱؛ دوانی ,۱۳۸۲)
۲-۶-۵- سودآوری و نسبت های سودآوری شرکتها
نتیجه نهایی همه برنامه ها ، فعالیتها ، تصمیمات مالی و تولیدی در فعالیت سودآوری شرکت منعکس می شود.بیشتر داده های مورد نیاز برای ارزیابی عملیات اجرایی شرکت ، به طور مستقیم از صورتحساب سود و زیان فراهم می شود ، که خود این صورتحساب نیز خلاصه نتایج عملیات و فعالیتهای مالی و تولید شرکت است. به هر حال ، عملیات اجرایی می بایست با داراییهایی که نتایج عملیات را به وجود می آورند ، ارتباط داشته باشد. به علاوه نتایج عملایت ، باید بیانگر نحوه درک افرا بیرونی از عملیات اجرایی و درآمد موسسه باشد (اسماعیل پور ، ۱۳۸۳ ) .
از مقایسه صوتحساب سود وزیان چند دوره متوالی یک شرکت می توان به اطلاعات مفیدی در خصوص کارایی عملکرد مدیریت و وضع مالی شرکت دست یافت . اما اکثر اشخاصی که در امور شرکت از لحاظ سرمایه گذاری ، اعطای اعتبار یا بازده فعالیت آن ذی نفع هستند ، بیشتر به میزان سود و سودآوری آن شرکت توجه دارند (اسماعیل پور ، ۱۳۸۳ ) .
۲-۶-۵-۱- سودآوری چیست؟
سود یکی از اقلام مهم و اصلی صورتهای مالی است که در نوشته های مختلف کاربردهای متفاوتی دارد. معمولا سود به عنوان مبنایی برای محاسبه مالیات ، عاملی برای تدوین سیاست پرداخت سود تقسیمی ، راهنمایی برای سرمایه گذاران و تصمیم گیری و عاملی برای پیش بینی به تصور در می آید. یکی از کاربردهای اصلی سود ، استفاده از آن به عنوان ابزاری برای مقایسه عملکرد شرکتها با یکدیگر می باشد .
سودآوری به توانایی شرکت در بدست آوردن درآمد و سود اشاره می کند. درآمد یا سود خالص ، تنها معیار اندازه گیری سودآوری می باشد. سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان ، علاقه زیادی به ارزیابی سودآوری جاری و آتی یک شرکت دارند. شرکتها برای جذب سرمایه مورد نیاز خود، مجبورند سود کافی برای تامین بازده مناسب جهت سرمایه گذاری و اعتبار دهندگان بدست آورند. در صورتی که شرکتها سود کافی تحصیل نکنند ، آنها به جذب سرمایه مورد نیاز جهت اجرای انواع پروژه ها از طریق سهامداران یا اعتبار دهندگان نخواهند بود. دوام و بقاء یک شرکت در بلند مدت ، به توانایی آن در کسب درآمد کافی برای انجام کلیه تعهدات و تامین بازده مناسب برای سهامدان اصلی ، بستگی دارد(اسماعیل پور ، ۱۳۸۳ ).
۲-۶-۵-۲- نسبتهای سودآوری
برای سنجش کفایت سود شرکت از نسبتهای سودآوری استفاده می شود. نستبهای سودآوری در ارزیابی فعالیتهای عملیات اجرایی شرکتها، مورد استفاده قرار می گیرند. نسبتهای سودآوری ، میزان موفقیت شرکت را در تحصیل سود و بازده خالص نسبت به درآمد و فروش یا نسبت به سرمایه گذاری می سنجند . نسبتهای سودآوری ، عملکرد کلی شرکت و کارایی مدیریت را در تحصیل سود مناسب ،مورد سنجش قرار می دهند. از مهمترین نسبتهای سود آوری می توان به نسبت سود ناخالص به فروش و نسبت سود عملیاتی به فروش و نسبت سود خالص به فروش برای ارزیابی سودآور بودن شرکتها استفاده می شود. این نسبتها به شکل ذیل محاسبه می شوند.(اسماعیل پور ، ۱۳۸۳)
= نسبت سود ناخالص
= نسبت سود عملیاتی به فروش
= نسبت سود خالص
۲-۶-۵-۳- سود سهام
سود خالص شرکت سهامی که بین سهامداران به نسبت سهام تقسیم می شود ، مبلغی است که از محل سود خالص شرکت به سهامدارن پرداخت می شود. مبلغ سودی که برای توزیع بین

 

 
 
 
موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت