رتبهبندی عوامل موثر بر ارزشگذاری دانش فنی

پس از آزمون فرضیهها و تحقق هدف نخست پژوهش مبنی بر شناسایی و تعیین عوامل موثر بر ارزشگذاری دانش فنی، در این بخش به بررسی تحقق هدف دوم پژوهش در خصوص رتبهبندی عوامل موثر بر ارزشگذاری دانش فنی میپردازیم. به منظور رتبهبندی و تعیین درجۀ اهمیت عوامل شناسایی شده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی[۹۶] استفاده شده است. برای این منظور گامهای اجرایی مطابق ‏شکل (۴-۵) برای جمعآوری و تحلیل دادهها و در نهایت تعیین رتبهها طی میشود.
مراحل اجرایی رتبهبندی و تعیین اهمیت نسبی عوامل موثر بر ارزشگذاری دانش فنی
گام دوم
طراحی پرسشنامه مقایسات زوجی و جمعآوری دادهها
گام نخست
ایجاد مدل سلسله مراتبی بر اساس عوامل موثر بر ارزشگذاری دانش فنی
گام سوم
ایجاد ماتریسهای مقایسات زوجی فردی و تعیین نرخ سازگاری هر یک از ماتریسها
گام چهارم
ایجاد ماتریس مقایسات زوجی گروهی از طریق ماتریسهای سازگار
گام پنجم
رتبهبندی و تعیین وزن نسبی هر یک از عوامل موثر بر ارزشگذاری دانش فنی

تعیین مدل تحلیلی بر اساس عوامل تعیین شده

در گام نخست، مدل سلسله مراتبی مورد نیاز برای فرآیند تحلیل سلسلهمراتبی بر اساس بیست عامل تأیید شده در بخش قبل مطابق ‏شکل (۴-۶) ایجاد گردید. همانطور که ملاحظه میشود در این مدل، سه نوع لایه به صورت سلسله مراتبی وجود دارد. لایه یا سطح اول، گرۀ هدف نامیده میشود که تنها یکبار ظاهر شده و در بالاترین سطح درخت قرار گرفته است. گره هدف “تعیین اهمیت نسبی عوامل موثر بر ارزشگذاری دانش فنی” است. گرههای سطح دوم، ضمن اینکه گزینههای تصمیم برای سطح اول هستند، معیارهای تصمیمگیری سطح سوم نیز محسوب میشوند. در نهایت گرههای سطح سوم، گزینههای تصمیمگیری برای سطح دوم را نشان میدهند. نحوۀ اتصال گرهها در درخت به این صورت است که هر گره سطح بالاتر به کلیه گرههای یک سطح پایینتر خود که به نحوی مربوط به موضوع گره سطح بالاتر میشوند، متصل شده است. لازم به ذکر است که تعیین و نامگذاری معیارهای سطح دوم و تخصیص عوامل به این معیارها بر اساس نظرات جمعی از خبرگان سازمانها مورد مطالعه انجام شده است.
مدل فرآیند سلسله مراتبی
تعیین اهمیت نسبی عوامل موثر بر ارزشگذاری دانش فنی
عوامل ذاتی و فنی
میزان بدیع بودن
میزان اعتبار
کاهش وابستگی به خارج از کشور
سطح ۱
سطح۲
سطح۳
عوامل رقابتافزا
میزان تأثیر بر ایجاد مزیت رقابتی
میزان ارتباط با شایستگی‌های محوری سازمان
افزایش نرخ نوآوری
افزایش بهره‌وری
خلق محصولات جدید
میزان بومی بودن