ه به عنوان معیاری از دارایی های نامشهود مختلف است که در مرحله قبل شناسایی شده اند. خطوط راهنما مشخصه های مطلوب این شاخص ها و نیز نمونه هایی از عملکرد خوب را توضیح می دهند.
 * عملیات : همان طور که در خطوط راهنما خاطر نشان گردید، این مرحله مستلزم استقرار سیستم مدیریت نامشهود و یکپارچگی آن با جریانات عادی شرکت می باشد. این مرحله، فرآیند یادگیری است که شامل پایش و ارزیابی تاثیری است که هر یک از فعالیت ها بر منابع نامشهود، دارایی های نامشهود دارای اهمیت، و اهداف راهبردی دارند. (خطوط راهنمای مریتوم، ۲۰۰۱)
۲-۴-۵-۲۹ درجه بندی سرمایه فکری[۱۱۸]
درجه بندی سرمایه فکری از ابزارهای مهم اندازه گیری سرمایه فکری است که توسط ادوینسون تدوین شده است. درجه بندی سرمایه فکری دورنمای کارایی، بازسازی و ریسک های اجزای سرمایه فکری را برای پتانسیل درآمد آینده الگو برداری می کند. این روش در حال حاضر توسط بیش از ۲۰۰ سازمان در اروپا و ژاپن استفاده می شود. به نظر می رسد که این روش مورد توجه سازمان های ملی و اجتماعی نظیر مدارس و بیمارستان ها است که بازار سهام عمومی ندارند تا به عنوان نقطه مرجع مورد استفاده قرار گیرد. این رویکرد در حال حاضر برای درجه بندی سرمایه فکری شهرها و ملل استفاده می شود. درجه بندی سرمایه فکری علاوه بر این که نقش هایی برای الگو برداری با بهترین عملکرد ارائه می دهد، پایگاهی نیز برای ارزیابی توانایی های درآمدی در آینده فراهم می کند. (ادوینسون، ۲۰۰۲)
۲-۴-۵-۳۰ روش مالی اندازه گیری دارایی های نامشهود[۱۱۹]
در روش مالی اندازه گیری دارایی های نامشهود، که توسط رودو [۱۲۰]و للیارت [۱۲۱]تدوین شد، ارزش دارایی های نامشهود شرکت با کسر مجموع ارزش های استنتاجی دارایی های مالی و فیزیکی شرکت از مجموع ارزش آن حاصل می شود. (رودو و للیارت، ۲۰۰۲)
۲-۴-۵-۳۱ ارزشگذاری پویای سرمایه فکری
همانطور که بیان شد، بونفور یک چشم انداز از آینده موقعیت سرمایه فکری با توجه به رویکرد دینامیک ترسیم کرد. او ارزش گذاری پویای سرمایه فکری را گسترش داد و سرمایه فکری را به چهار زیر مجموعه شامل سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه بازار و سرمایه نوآوری تقسیم کرد:
(IC-dVAL)
۱- سرمایه انسانی: شامل دانش ساکن و موجود در ذهن پرسنل شرکت است.
۲- سرمایه ساختاری: تمام دارایی های نا مشهودی که قابل تفکیک از دانش موجود می باشند.
۳- سرمایه بازار: شامل تمام ارتباطات تحت کنترل سازمان با جهان بیرون است.(بر طبق نظر بونفور این سرمایه شامل سهم بازار محصولات و خدمات جدید می باشد.)
۴- سرمایه نوآورانه: توانایی نوآوری سازمان.
(IC-dVAL)
رویکرد بونفور بر ابعاد تشکیلاتی و پویای عملکرد اقتصادی و اجتماعی تاکید و بر سطوح اقتصادی خرد و کلان توجه ی ویژه ای دارد.
روش چهار جنبه ی رقابتی زیر را در نظر می گیرد:
(IC-dVAL)
۱- منابع: به عنوان ورودی که به فرایند تولید بر می گردد شامل منابع مشهود، سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه و تکنولوژی تحت مالکیت.
۲- فرایندها: گسترش استراتژی های پویایی که در فاکتورهای نا مشهود یافت می شود کامل می کند.
۳- سرمایه فکری: از ترکیب منابع نامشهود حاصل می شود و می تواند منجر به نتایج ویژه ای شود، مانند الگو ها، مدل ها، نام تجاری و دانش ترکیبی.
۴- سطوح داخلی: عملکرد شرکت به طور کلاسیک به وسیله ی عواملی مانند سهم بازار و کیفیت محصولات و خدمات سنجیده می شود.
۲-۴-۵-۳۲ خطوط راهنمای دانمارک[۱۲۲]
خطوط راهنمای دانمارک حاصل تحقیقی است که با حمایت وزارت علوم، فناوری و نوآوری دولت دانمارک برای چگونگی گزارش دهی دارایی های نامشهود شرکت های دانمارکی در سال ۱۹۹۸ شروع شد و سرانجام در سال ۲۰۰۳ نسخه عمومی آن ارائه شد. در این مطالعه حدود ۱۰۰ شرکت و سازمان دانمارکی با اندازه های مختلف اعم از عمومی و خصوصی شرکت داشتند. خطوط راهنمای دانمارک برای اظهارنامه های سرمایه فکری، مدل سرمایه فکری شامل چهار عنصر وابسته را تهیه کرد که منابع دانش سازمان را توصیف می کنند. این عناصر شامل کارکنان، مشتریان، فرآیندها و فن آوری ها می باشد. (ریمل[۱۲۳] و همکاران، ۲۰۰۴)
۲-۴-۵-۳۳ بهره هوشی کسب و کار
بهره هوشی کسب و کار ترکیبی از چهار شاخص شامل شاخص هویت، شاخص سرمایه انسانی، شاخص سرمایه دانش و شاخص شهرت است. این روش در یک موسسه خدمات مشاوره در نروژ تدوین شده است. (سندویک[۱۲۴]، ۲۰۰۴)
۲-۵ بخش چهارم : ضریب ارزش افزوده فکری[۱۲۵]
پالیک در سال ۲۰۰۰ با استفاده از روش ضریب ارزش افزوده فکری منابع کلیدی شرکت ها را اندازه گیری کرد. بر عکس حسابداری سنتی که بیشتر بر روی هزینه ها و کنترل آنها تمرکز می کند، پالیک (۲۰۰۰) بر روی خلق ارزش در شرکت ها تمرکز کرد و بیان داشت که دو منبع اصلی ایجاد ارزش در شرکت ها وجود دارد:
سرمایه بکار گرفته شده (شامل سرمایه های مالی و فیزیکی)
سرمایه فکری (شامل سرمایه انسانی و سرمایه ساختاری)
روش ضریب ارزش افزوده فکری اطلاعات درباره میزان ارزش ایجاد شده توسط دارایی های مشهود و نامشهود شرکت را افزایش می دهد. در واقع در این روش به جای ارزش گذاری محض سرمایه فکری، اساساً راندمان و بازده شرکت توسط سه منبع عمده شرکت اندازه گیری می شود. این سه منبع ورودی عبارتند از:
(VAIC)
سرمایه مالی و فیزیکی