۷۲

 

 

۰۷/۷۹

 

 

۳۸/۵

 

 

۶۶/۸۷

 

 

۶۱/۵

 

 

۲۳/۸۶

 

 

۶۹/۵

 

 

۴۳/۸۹

 

 

۵۵/۵

 

 

۹۸/۸۴

 

 

۵۸/۵

 

 

۶۹/۸۳

 

 

۴۵/۵

 

 

۶۷/۷۹

 

 

۵۵/۴

 

 

 

 

۹۶

 

 

۲۵/۸۱

 

 

۶۰/۲

 

 

۶۰/۸۹

 

 

۶۰/۲

 

 

۲۵/۸۸

 

 

۳۰/۲

 

 

۰۶/۹۲

 

 

۸۴/۲

 

 

۳۴/۸۷

 

 

۶۹/۲

 

 

۹۸/۸۵

 

 

۶۴/۲

 

 

۰۲/۸۱

 

 

۵۶/۱

 

 

 

 

 

*: سطوح مختلف متیونین (درصد ماده خشک جیره)
۲-۳-۴ اثرات متقابل تانن و متیونین
پتانسیل تولید گاز، ماده آلی هضم شده حقیقی، قابلیت هضم ظاهری ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم، عامل بخش بندی، سنتز توده میکربی، راندمان سنتز توده میکربی و روند تولید گاز تا ساعت ۹۶ پس از انکوباسیون در جداول شماره ۶-۴ آورده شده است. اثرات متقابل تانن و متیونین برای پتانسیل تولید گاز معنیداری نبود (۰۵/۰<p). ماده آلی هضم شده واقعی پس از ۹۶ ساعت انکوباسیون بین تمام سطوح تانن و متیونین نسبت به گروه شاهد تفاوتهای معنیداری از خود نشان داد (۰۵/۰>p). بدین صورت که برای اثرات متقابل تانن و متیونین در سطح ۲/۴ درصد تانن افزایش و در سطوح ۰، ۴/۱ و ۸/۲ تانن کاهش نشان داد. قابلیت هضم ظاهری ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم پس از ۲۴ ساعت انکوباسیون نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت و این تفاوت معنیدار بود (۰۵/۰>p). عامل بخشبندی، تولید توده میکربی و راندمان تولید توده میکربی در تمام سطوح تانن و متیونین نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت و این تفاوت معنیدار بود (۰۵/۰>p). اما روند گاز تولیدی برای اثرات متقابل تانن و متیونین پس از ۹۶ ساعت انکوباسیون نسبت به تیمار شاهد در تمام سطوح از یک روند افزایشی تبعیت میکند. به طور کلی با توجه به نتایج آزمایش حاضر و مطالعات محدود در مورد افزودن مکمل متیونین آزاد به جیره حاوی پوسته انار در شرایط آزمایشگاهی میتوان اینگونه جمعبندی نمود، مکمل این اسید آمینه توانسته است ماده آلی هضم شده واقعی، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم را تحت تاثیر خود قرار دهد اما نتوانسته عامل بخشبندی، توده میکربی و راندمان تولید توده میکربی را تحت تاثیر خود قرار دهد. افزودن پلیاتیلنگلیکول که به عنوان کنترل مثبت در تمام سطوح تانن به کار برده شده است. از نظر فراسنجه های b و c با افزایش سطوح تانن مقدار عددی آن افزایش یافت اما تفاوتها معنیدار نبود (۰۵/۰<p). ماده آلی هضم شده واقعی، قابلیت هضم ظاهری ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم، عامل بخش بندی، سنتز توده میکربی و راندمان تولید توده میکربی نسبت به تیمار شاهد افزایش معنیداری داشتند (۰۵/۰>p). افزودن پلیاتیلنگلیکول به خوراکهای نشخوارکنندگان اثرات مثبت و منفی در پی داشته است. در خوراکهایی مانند برگ بلوط افزودن پلیاتیلنگلیکول دارای اثر مثبت بوده است (سیلانیکف و همکاران، ۱۹۹۷). توسط علیپور و روزبهان (۲۰۰۶) ارزش غذایی تفاله انگور به وسیله روش تولید گاز مورد بررسی قرار گرفت. نشان داده شد که افزودن پلیاتیلنگلیکول باعث افزایش پارامترهای تخمیر (تولید گاز پس از ۲۴ ساعت انکوباسیون، اسیدهای چرب فرار، قابلیت هضم ماده آلی، پتانسیل تولید گاز، نرخ تولید گاز، انرژی قابل متابولیسم و پروتئین میکربی) گردید. پلیاتیلنگلیکول با ترکیب شدن با تاننها و غیر فعال کردن آنها باعث افزایش دسترسی مواد مغذی شده، در نتیجه فعالیت میکروبی و تولید گاز افزایش مییابد. به هر حال بر خلاف تحقیقات ذکر شده توسط (وانگ[۱۳۹] و همکاران، ۲۰۰۶) نشان داده شد که استفاده از گیاه سایفون[۱۴۰] به جای یونجه به صورت سیلو هیچ تفاوت معنیداری در مقدار گاز تولیدی در ۲۴ ساعت و قابلیت هضم ماده خشک مشاهده نشد. پلیاتیلنگلیکول نیز هیچ تفاوت معنیداری ایجاد نکرد که نشان دهنده این است که تانن متراکم در این گیاه هیچ تاثیری بر تخمیر شکمبهای نداشته است.
افزودن پلیاتیلنگلیکول باعث افزایش قابلیت دسترسی مواد مغذی شده و اثرات مهاری تانن بر میکروارگانیسمهای شکمبه را کاهش میدهد و در نتیجه تجزیه پذیری مواد در شکمبه افزایش یافته و عملکرد دام بهبود مییابد (مک کار، ۲۰۰۳). پلیاتیلن گلیکول به وسیله باند شدن به تانن و غیر فعال کردن آن باعث افزایش دسترسی میکروارگانیسمها شکمبه به مواد مغذی شده که نتیجه آن تولید گاز است (مک سوینی و همکاران، ۲۰۰۵). هر چه مقدار تانن بیشتر باشد اثر پلیاتیلنگلیکول برای خنثی کردن آن بیشتر است (ملامبو و همکاران، ۲۰۰۶). در واقع هر چه مقدار تانن متراکم بیشتر باشد درصد افزایش تولید گاز بیشتر میباشد (ملامبو و همکاران، ۲۰۰۶). در واقع بهبود تخمیر به وسیله پلیاتیلنگلیکول، به مقدار و شکل ترکیبات ثانویه بخصوص تاننها بستگی دارد (بن سلام و همکاران، ۲۰۰۶). همچنین مقدار پاسخ به کاربرد پلیاتیلنگلیکول به نوع گونه گیاهی (کانبولات و همکاران، ۲۰۰۵) و همچنین همزمان سازی استفاده از انرژی و ازت (گتاچو[۱۴۱] وهمکاران، ۲۰۰۱) وزن مولکولی پلیاتیلنگلیکول و روش کاربرد (فروتوس[۱۴۲] و همکاران، ۲۰۰۶) و مقدار تانن و گونه حیوانی (نارجیس و همکاران، ۱۹۹۵) بستگی دارد. ترکیبات فنولیک کل و تانن کل نسبت به تانن متراکم نشان دهنده بهتری از تولید گاز در اثر پلیاتیلنگلیکول میباشند (گتاچو و همکاران، ۲۰۰۱). که با یافتههای ما در مورد افزودن پلیاتیلنگلیکول بر روی تانن مطابقت دارد.
به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده در آزمایش حاضر با نتایج دانشمسگران ، (۱۳۸۸); بنسلام، (۲۰۰۵) و (۲۰۰۶); مکسوینی، (۲۰۰۵); مککار، (۲۰۰۳) و (۲۰۰۵) در تطابق و با نتایج انگاجی و همکاران، (۲۰۱۱) در تضاد است.
جدول ۶-۴ پارامترهای تولید گاز در جیرههای آزمایشی حاوی سطوح مختلف تانن و متیونین

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت