سازمان یادگیرنده عبارت است از مجموعه ای که توانایی پذیرش الگوهای نو،تحولات مفیدد وسازنده و روش ها وایده های نوین را داشته باشد،آنها را مدیریت کرده و در خدمت واقعیت های امروزی قرار دهد.

گفارت ) ۱۹۹۶ ( به نقل از نفخو(۲۰۰۹)

۲

به عنوان یک سیستم زنده، سازمان یادگیرنده با فرایند تحصیل، اشتراک و بهره برداری از دانشی که توسط افراد جمع شده معرفی می شود که این فرایند به دست یابی سازمان به اهداف استراتژیک آن منجر می شود

پازیوک (۲۰۰۸)

۴

سازمان یادگیرنده سازمانی است که درخلق، اکتساب و انتقال دانش و اصلاح رفتار مبتنی بر دانش و بینش جدید مهارت کسب کرده است سازمان یادگیرنده سازمانی است که به طور مستمر ظرفیت خود را برای خلق آینده اش گسترش می دهد

گروین(۱۹۹۳)، به نقل
از رئال، (۲۰۰۶)

۵

سازمان یادگیرنده سازمانی است که در آن از دانش به نحو احسن استفاده می شود. ظرفیت ها ارتقا می یابد، رفتار ها تغییر می یابد، و صلاحیت لازم بدست می آید

لیائو و همکاران (۲۰۱۰)

۲-۱-۹٫ ویژگی سازمان یادگیرنده:
سازمان یادگیرنده دارای ویژگی های زیادی از جمله تشخیص نیازهای محیطی، روانی جریان اطلاعات، ساختارارگانیکی، تعهد یادگیری به سازمان و …. می باشد (شکل۲-۴) .در ادامه به شرح آنها خواهیم پرداخت.
شکل (۲-۴): ویژگی سازمان یادگیرنده(کاظم پور،۱۳۹۱)
سازمان یادگیرنده سازمان هایی هستند که می توانند نیازهای محیطی را تشخیص داده و ابزار لازم برای هماهنگی خود با آنها را فراهم نمایند.
سازمان یادگیرنده یک سازمان سیال و پویاست. با محیط خود تعاملی ناپایدار دارد و در هر لحظه از زمان به یک تعادل می رسد) مولایی، ۱۳۸۸)
در سازمانهای یاد گیرنده تمامی اجزا به هم ارتباط و پیوندی عمیق دارند، به طوری که پیتر دراکر این گونه سازمانها را به ارکستری تشبیه می کند که هرکس ساز خو د را می زند، اما نکته مهم این است که تمامی نوازند گان عمیقا تابع و مرتبط با رهبر ارکستر هستند و نتیجه کار، یک آهنگ موزون است.
از ویژگی های دیگر سازمانهای یادگیرنده، روانی جریان اطلاعات در این سازمانهاست .این روانی، باعث افزایش دانش و رشد مدیریت نیروی انسانی در سازمان می شود ؛ با رشد دانش پرسنل، میزان هوش سازمانها افزون و بهره وری آنان ارتقا می یابد) البرزی و اسلامیه، ۱۳۸۴).
سازمان های یادگیرنده علت مشکلات را در خود جستجو می کنند. اغلب انسان ها تمایل دارند که مشکلات و شکست های خود را به عوامل خارجی و غیرقابل کنترل نسبت داده و موفقیت ها را حاصل تلاش و عملکرد خود بدانند )رودبارانی، ۱۳۸۶).
در سازمان یادگیرنده، یادگیری به عنوان یک انتخاب برای مدیران نیست، بلکه ضرورتی است برای بقای سازمان و الزامی است.
رهبران در سازمانهای یادگیرنده مسئول ساختن سازمانهایی هستند که مردم در آنجا به صورت مداوم توانائی های خود را برای شکل دادن به آینده توسعه می دهند- یعنی، رهبران مسئولیت یادگیری را به عهده دارند)پورحسینی، ۱۳۸۶)
سازمانهای یادگیرنده از طرح سازمانی ارگانیک برخوردارند که در آنها میزان رسمیت و تمرکز پایین و میزان انسجام و به هم پیوستگی واحدها بالاست. ساختارسازمانهای یادگیرنده برای تعامل با محیط بیرونی از انعطاف لازم برخوردار است و در درون نیز فرصت یادگیری را برای تمامی کارکنان فراهم می آورد.
سازمانهای یادگیرنده دارای فرهنگ قوی مساوات و برابری هستند که در آن مدیران به تمامی کارکنان به یک چشم می نگرند و همه آنها را موجودیتی با ارزش به شمار می آورند) قربانی زاده، ۱۳۸۸)
بطور کلی می توان گفت که سازمان یادگیرنده ؛
در برابر یادگیری مستمر خود را متعهد می داند؛
مدیرانش در فرایند یادگیرنده نقش تسهیل کننده دارد؛
مدام چشم انداز، استراتژی و رویه های خود را مورد سوال قرار می دهد؛
می داند که سرعت و آهنگ یادگیری اش باید پر شتاب تر از سرعت تحول محیط باشد و با توقف یادگیری زندگی متوقف می شود؛
اطلاعات و دانایی به شیوه ای روان در درون آن جریان دارد؛