رخ بقا) با نتیجه به دست آمده در تحقیق آسپلوند و دیگران(۲۰۰۵) سازگار است. در حالیکه مدهوشی و تاری (۱۳۸۹) و فیض پور و موبد (۱۳۸۷) در نتایج خود به این نتیجه رسیدند که بین سرمایه اولیه و بقا رابطه معنی داری وجود ندارد.
۵-۳-۳- درجه نوآوری در صنعت
طبق جدول ۴-۶ فصل چهارم آماره T برای متغیر نوآوری منفی است، می توان نتیجه گرفت بین نوآوری و بقای شرکت رابطه مثبت وجود دارد. از آنجا که ضریب معنی داری محاسبه شده برای این متغیر برابر ۰۱۰۵/۰ بوده، یعنی در سطح خطای ۵% وجود رابطه معنی دار بین نوآوری و بقای شرکت ها پذیرفته نمی شود. درحالیکه نتایج حاصل از مقایسه توابع بر اساس درجه نوآوری در صنعت، تفاوت معنی داری را بین شرکت های نوآور و غیر نوآور نشان داده است. کازویوکی (۲۰۱۲)، جنسن و همکاران (۲۰۰۸) ثبت اختراع را به عنوان شاخص نوآوری در نظر گرفتند و دریافتند که رابطه منفی با بقا دارد، هلمرز و راجرز (۲۰۱۰) ثبت اختراع و علامت تجاری را به عنوان شاخص نوآوری در نظر گرفتند و دریافتند که ثبت اختراع با بقا رابطه منفی و علامت تجاری با بقا رابطه مثبت دارد. دکوماشو و همکاران (۲۰۱۱)، سفیز و مارسیلی (۲۰۰۶) به این نتیجه رسیدند که نوآوری تاثیر مثبت بر بقا دارد.
۵-۳-۴- نرخ ورود به صنعت
از آنجا که آماره T برای متغیر نرخ ورود به صنعت منفی است، می توان نتیجه گرفت بین نرخ ورود به صنعت و بقای شرکت رابطه مثبت وجود دارد. اما ضریب معنی داری محاسبه شده برای این متغیر برابر ۸۸۰۹/۰ بوده، یعنی در سطح خطای ۵% وجود رابطه معنی دار بین نرخ ورود به صنعت و بقای شرکت ها پذیرفته نمی شود. درحالیکه نتایج حاصل از تحلیل حساسیت با توجه به ضریب معنی داری بالای ۹۵% آن، رابطه مثبت و معنی دار بین نرخ ورود به صنعت و نرخ بقا پذیرفته می شود. در حالیکه اغلب تحقیقات گذشته رابطه منفی بین نرخ ورود به صنعت و بقا را نشان داده اند. این نتیجه با نتایج تحقیقات فریچ و همکاران(۲۰۰۶)، کاتو (۲۰۰۸)، اسجوکویست و کریستی(۲۰۱۲)، مدهوشی و نصیری (۱۳۸۹) مغایرت دارد. دلیل مغایرت با نتایج گذشته به این خاطر است که تعداد شرکت های موجود در صنعت برق و الکترونیک استان مازندران بسیار کم است لذا هرچه نرخ ورود در این صنعت بیشتر باشد باعث افزایش فضای رقابتی می شود و شرکت ها برای بقای خود در بازار تلاش بیشتری خواهند کرد، لذا بر بقای شرکت ها مثبت خواهد گذاشت.
۵-۳-۵- شدت سرمایه
با توجه به اینکه آماره T برای متغیر شدت سرمایه منفی است، نشان دهنده رابطه مثبت بین شدت سرمایه و بقای شرکت می باشد و ضریب معنی داری بالای ۹۵/۰ آن نیز این رابطه را تأیید می کند. در حالیکه نتایج تحقیقات فریچ و همکاران(۲۰۰۶) نشان می دهد شدت سرمایه بالا موجب کاهش بقا می شود و هلمرز و راجرز(۲۰۱۰)، مدهوشی و نصیری(۱۳۸۸) در تحقیق خود به این نتیجه رسیدند که شدت سرمایه ارتباط معنی داری با بقا ندارد.
۵-۳-۶- نرخ رشد صنعت