دانلود کامل پایان نامه در سایت pifo.ir موجود است.

شاخص دقیق تری از ارزش شرکت نسبت به گزارش های اجباری می باشد، چنین مقرراتی باعث سقوط قیمت ارزشمندی سود خواهد شد. مشابها، واسطه های اطلاعاتی ممکن است افزایش اجبارها در فراوانی گزارشگری را متفاوت از افزایش های اختیاری ببینند.
۸-۲ عوامل تاثیرگذار بر تصمیم شرکت بابت فراوانی دفعات گزارش دهی
انتخاب دفعات گزارشگری یک شرکت به عوامل متعددی وابسته است. سازمانها از افشاگری های مکرر (کاهش در هزینه سرمایه و ریسک دعوای قضایی) با هزینه های مرتبط (آماده سازی گزارش، انتشار یا هزینه های خصوصی) منافع زیادی کسب می کنند.
باتلر و همکاران (۲۰۰۷) بیان می کنند که شرکت ها به دلیل مشکلات مسائل اطلاعاتی بدنبال کم کردن عدم تقارن اطلاعاتی خویش از طریق گزارش دهی با دفعات بیشتر خواهد بود، بعلاوه هزینه های نمایندگی نوعی تقاضا برای نظارت بوجود می آورد و گزارش های مالی یکی از راه های نظارت است (جنسن و مک لینک[۳۳] (۱۹۷۶). بنابراین هزینه های اختصاصی برای سازمانهای فعال در صنایع متمرکز ، که اغلب کمتر رقابتی اند و تمایل کمتری به انتشار بیانیه های مالی خود دارند ، بالاتر می باشد (هریس، ۱۹۹۸). در نهایت به همان اندازه که چرخه تولیدی شرکت طولانی تر می شود، امکان بروز خطا در پیش بینی ها تعهدی بالاتر و در نتیجه گزارشات مالی ارائه گشته بحث برانگیزتر خواهد بود (دیچو و دیچو[۳۴]، ۲۰۰۲). بر اساس دلایل مطرح شده، شرکت ها با چرخه عملیاتی طولانی تر گزارش های موقت کمتری را ارائه می کند. در آشفتگی این تفسیر ها، تقاضای زیادی برای اطلاعات حسابداری به منظور کاهش شفافیت مالی شرکت ها با طولانی تر کردن چرخه عملیاتی است. مدل انتخاب فراوانی گزارش دهی در نهایت یک تابع از فاکتور های تاثیر گذار منافع و هزینه های افشاء می باشد.
از این رو، دفعات گزارشگری تابعی است از :
عدم تقارن اطلاعاتی[۳۵]، هزینه نمایندگی[۳۶]، هزینه های اختصاصی[۳۷]، آگاهی دهندگی کمتر در فواصل زمانی کوتاه[۳۸]، عملکرد[۳۹].
که در رابطه فوق شاخص اندازه گیری عدم تقارن اطلاعاتی از اندازه نوسان پذیری بازده سهام – انحراف معیار باقیمانده های مدل بازار ماهانه شرکتها (برای مثال، باتلر و همکاران، ۱۹۸۵)- و جانشینی برای مجموعه فرصت های سرمایه گذاری شرکت، دارایی های در گردش (اسمیت و واتز، ۱۹۹۲)- نسبت ارزش دفتری دارایی ها به ارزش شرکت- استفاده شده است. همانند (لفتوویچ و همکاران[۴۰]، ۱۹۸۱) برای جایگزینی هزینه های نمایندگی و منافع نظارت از نسبت کل بدهی ها به ارزش شرکت استفاده کردیم. هزینه های اختصاصی را با نسبت تمرکز ۴ شرکت اندازه گیری شده و چرخه عملیاتی را به شکل زیر محاسبه نموده اند:
علاوه بر جایگزین های بالا، نماینده ایی برای عملکرد شرکت، که با بازده معوق دارایی ها اندازه گیری شد، قرار دادند. همچنین یک متغیر شاخص برای فهرست بورس قرار داده شد (۱ اگر در AMEX و ۰ اگر در NYSE باشد) زیرا آن یک شکل جایگزین از نظارت می باشد، و به طور جداگانه برای شرکت های AMEX و NYSE رگرسیون گرفته شد. در آخر، لگاریتم ارزش بازار حقوق صاحبان سهام رایج را برای کنترل اندازه شرکت قرار دادند (باتلر و همکاران، ۲۰۰۷).
۹-۲ عوامل موثر بر به موقع بودن گزارشگری مالی
بموقع بودن گزارش های مالی، یکی از مهمترین ارکان کیفیت ارائه اطلاعات مالی شرکت هاست، چرا که بهنگام بودن اطلاعات است که می تواند به استفاده بهتر و مفیدتر استفاده کنندگان اطلاعاتی منجر بشود که محصول نهایی سیستم حسابداری مخابره می کند. بنابراین، سرعت گزارشگری، به معنای میزان تاخیر زمانی در ارائه گزارش های مالی شرکت ها باید مورد توجه ویژه تهیه کنندگان گزارش های مالی باشد. افزایش سرعت گزارشگری به دلیل استفاده بموقع تر اطلاعات در اتخاذ تصمیم های اقتصادی توسط سرمایه گذاران، می تواند به شفافیت بیشتر اطلاعات مالی شرکت ها و به طبع آن، شفافیت بالاتر بازار سرمایه منجر شود که این موضوع به نوبه خود می تواند تاثیر بسزایی بر جذابیت بازار های مالی و سرمایه داشته باشد (بیدل و همکاران[۴۱]، ۲۰۰۹).
پژوهش های پیشین نشان می دهد ویژگی های شرکت شامل اندازه شرکت، قدمت، سودآوری، رشد، ساختار سرمایه و حجم معاملات سهام بر به موقع بودن گزارشگری میان دوره ای تاثیر دارد. در ادامه این عوامل مورد بررسی قرار گرفته است.
۱-۹-۲ اندازه شرکت:
یکی از ویژگی های مرتبط با به موقع بودن گزارشگری مالی، اندازه شرکت است. در مورد جهت این رابطه، دو دیدگاه متضاد وجود دارد.براساس دیدگاه اول، شرکت های بزرگ فاصله زمانی گزارشگری طولانی تری نسبت به شرکت های کوچک دارند؛ به دلیل آنکه حسابهای شرکت های بزرگ نسبت به شرکت های کوچکتر، پیچیده تر است. همچنین، میزان اطلاعاتی که آنها باید جمع آوری نمایند، گسترده می باشد و ممکن است از بخش ها، شعب و شرکت های فرعی متعددی به آنها منتقل شود (العجمی[۴۲]، ۲۰۰۸).
براساس دیدگاه دوم ، شرکت های کوچک فاصله زمانی گزارشگری طولانی تری نسبت به شرکت های بزرگ دارند. نخست اینکه شرکت های بزرگ اغلب منابع بیشتر، کارمندان حسابداری مجرب تر و سیستم های اطلاعاتی پیشرفته تری در مقایسه با شرکت های کوچکتر دارند. همه این ویژگی ها به شرکت های بزرگ در گزارشگری سریعتر کمک می کند. دوم اینکه شرکت های بزرگ بیشتر در معرض توجه عموم قرار دارند؛ به خصوص آنکه شرکت های بزرگ از سوی تحلیل گران زیادی که معمولا اطلاعات به
موقعی برای تایید و بازنگری انتظارهای خود نیاز دارند، رصد می شوند. سوم اینکه معمولا شرکت های بزرگ برای اجتناب از مداخله دولت، اطلاعات را سریعتر از شرکت های کوچکتر منتشر می کنند؛ زیرا شرکت های بزرگ به دلیل داشتن پیامدهای قابل توجه اقتصادی، از سوی نهادهای دولتی قابل ردیابی تر هستند (البنانی[۴۳]، ۲۰۰۸). در نهایت اینکه شرکت های بزرگ اغلب بوسیله سرمایه گذاران، اتحادیه های تجاری و نهادهای قانونی کنترل می شوند؛ بنابراین با فشار بیشتری جهت ارائه زودتر گزارش های خود روبرو هستند (دیر و مک هوگ[۴۴]، ۱۹۷۵).
۲-۹-۲ قدمت شرکت:
پژوهش های قبلی نشان می دهد که سرعت گزارشگری مالی تحت تاثیر قدمت شرکت قرار دارد. این فرض بر نظریه منحنی یادگیری استوار است. براساس این نظریه ، تکرار باعث یادگیری کارکنان و یادگیری نیز باعث کاهش زمان انجام فعالیت می شود. پس با افزایش تعداد گزارش های مالی تهیه شده ، زمان گزارشگری کاهش می یابد. با تداوم فعالیت شرکت ، حسابداران آن تجربه بیشتری به دست می آورند. درنتیجه، شرکت های دارای سابقه و قدمت بیشتر، در جمع آوری، پردازش و انتشار اطلاعات با تجربه تر عمل می کنند (اوسو- انسا[۴۵]،۲۰۰۰).
۳-۹-۲ سودآوری و رشد شرکت:
سودآوری و رشد شرکت نیز با به موقع بودن گزارشگری شرکت مرتبط است. بسیاری از پژوهش های قبلی نشان می دهد که شرکت های دارای نتایج موفق (اخبارخوب) گزارشگری سریعتری نسبت به شرکت های با نتایج ناموفق (اخباربد) دارند (اسماعیل و چندلر[۴۶]، ۲۰۰۴). تاخیر در انتشار اخبار بد و تسریع در انتشار اخبار خوب را می توان بر اساس “نظریه ذی نفعان” و “فرضیه گزارشگری داخلی[۴۷]” توجیه نمود (هاو[۴۸]،۲۰۰۰). براساس نظریه ذی نفعان و در زمانی که به دلیل الزامات افشای اجباری امکان کتمان اخبار بد وجود ندارد، مدیران انتشار آن را به تعویق می اندازند. بدین ترتیب، مدیریت فرصت و علامت آرامی به سهامداران می دهد تا پیش از آنکه اخبار بد به بازار برسد، سهام خود را واگذار نمایند. از طرف دیگر، اعلام سریعتر اخبار خوب اطمینان می دهد که سایر منابع در اعلام این اخبار پیش دستی نکنند. براساس فرضیه گزارشگری داخلی، مدیران نگران ارزیابی عملکرد داخلی هستند؛ به ویژه در مواردی که این ارزیابی تعیین کننده پاداش و در نهایت ابقای آنها در سمت های‌شان. بدین ترتیب، مدیران تمایل پیدا می کنند که انتشار اخبار بد را به تعویق بیاندازند تا اینکه آنها را رسیدگی، تعدیل و یا ارائه مجدد نمایند. از طرف دیگر، اخبار خوب بدلیل آنکه کمتر مورد بررسی قرار می گیرد، زودتر منتشر می شود (اسماعیل و چندلر،۲۰۰۴).
۴-۹-۲ ساختار سرمایه شرکت:
رابطه بین ساختار شرکت و به موقع بودن را می توان با استفاده از دو نظریه رقیب مورد بررسی قرار داد. هر نظریه جهت متفاوتی از این رابطه را نشان می دهد. طرفداران دیدگاه اول معتقد هستند که شرکت های با اهرم بالاتر، سریع تر از شرکت های با اهرم پایین تر گزارشگری می کنند؛ زیرا براساس نظریه نمایندگی، شرکت های با اهرم بالاتر هزینه های نظارت بیشتری را متحمل می شوند. به دلیل آنکه این شرکت ها تمایل به سرمایه گذاری زیر حد بهینه دارند، معمولا اعتباردهندگان بندهایی را در قراردادهای بدهی می گنجانند که فعالیت های مدیریت را محدود می کند (اسماعیل و چندلر، ۲۰۰۴). یکی از بندهای قرارداد ، افشای سریع و متناوب تر را ملزم می کند تا اعتباردهندگان بتوانند وضعیت یا عملکرد مالی بلندمدت شرکت ها را مورد ارزیابی مجدد قرار دهند (اوسو- انسا،۲۰۰۰).
حامیان دیدگاه دوم اعتقاد دارند که شرکت های با اهرم بالاتر ، دیرتر از شرکت های با اهرم پایین تر گزارش می کنند. طرفداران این دیدگاه بر این باورند که نسبت بالای بدهی به دارایی، قصور در پرداخت ها و در نهایت ورشکستگی را به خصوص در زمان رکود اقتصادی، افزایش می دهد (همان مرجع).
۵-۹-۲ حجم معاملات سهام:
گزارشگری میان دوره ای به شکل منظم و به موقع می تواند سرمایه گذاران را درباره ارزیابی های خاصی که انجام داده اند، مطمئن سازد و آنها را تشویق نماید تا با استفاده از چنین ارزیابی هایی، به دفعات بیشتری معامله نمایند. از طرف دیگر، به دلیل آنکه اطلاعات مرتبط با سود به طور متناوب تری از طریق گزارشگری میان دوره ای در دسترس قرار می گیرد، اطلاعات مربوط به سود سالانه زودتر پیش بینی و سریع تر در قیمت سهام منعکس می شود. این امر به نوبه خود حجم معامله سهام شرکت را افزایش می دهد (رحمان و همکاران[۴۹]،۲۰۰۷). شرکت هایی که سهامداران بیشتری دارند با تقاضای بالاتری برای افشاهای به موقع روبرو می شوند. هنگامی که مالکیت بسیار گسترده باشد، افشاهای عمومی موثرترین روش برای انتقال اطلاعات مهم به مشارکت کنندگان بازار است (سنگوپتا[۵۰]،۲۰۰۴). بدین ترتیب، انتظار می رود مدیران شرکت هایی که حجم معامله به نسبت بالاتری دارند، توجه بیشتری به کاهش هزینه های اطلاعات برای سهامداران از طریق افشا به موقع صورت های مالی نمایند (لونتیس و ویتمن[۵۱]،۲۰۰۴).
۱۰-۲ استفاده کنندگان گزارشات مالی و نیازهای اطلاعاتی آنان
گزارشات مالی برای استفاده کنندگان تهیه می شود و چون استفاده کنندگان از گروههای مختلفی تشکیل شده اند لذا باید گزارشاتی تهیه شود که نیازهای تعداد بیشتری از استفاده کنندگان را پاسخگو باشد و این امر عملی نمی شود مگر اینکه نیازهای
مشترک استفاده کنندگان تعیین و سپس با توجه به نیازهای مشترک آنها گزارشات مالی تهیه شوند. در غیر اینصورت اگر قرار باشد گزارشات مالی نیازهای کلیه استفاده کنندگان را پاسخگو باشد باید برای هرگروه استفاده کننده گزارشات خاص آنها را تهیه نمود که چنین کاری مستلزم صرفه وقت و هزینه زیادی است و از طرفی تهیه چنین گزارشاتی الزامی و ضروری نیست بنابراین نیازهای مشترک استفاده کنندگان ملاک تهیه گزارشات مالی قرار می گیرند. برای شناسایی این نیازهای مشترک، ابتدا باید گروههای مختلف استفاده کننده را شناخت که اغلب آنها عبارتند از: تأمین کنندگان کالا، بستانکاران تجاری، مشتریان، دولت و سازمانهای وابسته، عموم مردم، کارکنان، اعتباردهندگان و سرمایه گذاران. گروه اصلی و عمده استفاده کنندگان گزارشات مالی سرمایه گذارانی هستند که جهت تصمیم گیریهای خود نیاز به اطلاعاتی در مورد سوددهی، عملکرد مؤسسات و مدیریت آنها، توانایی کسب سود، سیاستهای تقسیم سود و غیره دارند تا بتوانند به کمک اینگونه اطلاعات در مورد خرید، نگهداری یا فروش سهام تصمیم گیری کنند (فاستر، ۱۹۸۶).
انجمن حسابداران رسمی آمریکا (AICPA) نیازهای اطلاعاتی سرمایه گذاران را به منظور تصمیم گیری صحیح در غالب یک مدل بیان کرده که در این مدل محدودیتهایی به شرح زیر برای افشای اطلاعات در نظر گرفته شده است. این محدودیتها عبارتند از :
۱- گزارش مالی باید اطلاعاتی را که خارج از حیطه تخصص مدیریت بوده حذف نماید.
۲- مدیریت نباید اطلاعاتی را که موقعیت شرکت را بین رقبا به شدت به خطر می اندازد را افشا کند.