در این پژوهش نتیجه گرفتند که وقتی درصد مالکیت سرمایه گذاران نهادی افزایش می یابد، چون این سرمایه گذاران عمدتا خوش بین در نظر گرفته می شوند، قادر به استفاده بهتر از اطلاعات مربوط به سود قابل پیش بینی هستند و در نتیجه هر چه در صد مالکیت سهام افزایش پیدا می کند،قیمت های سهام به میزان بیشتری منعکس کننده سودهای آتی است و در نهایت رابطه قیمت و سود سهام با در نظر گرفتن فاکتورهای متعدد دیگر ثابت شد.

شوین باچر (۲۰۰۶)

بررسی استراتژی های تامین مالی

وی در مطالعات خود دو نوع استراتژی تامین مالی را مد نظر قرار می دهد. در استراتژی محافظه کارانه واحد های تجاری، تا زمانی که نقد کافی برای تکمیل پروژه فراهم شود، عملیات اصلی را به تعویق می اندازد، در مقابل در استراتژی جسورانه با وجود منابع محدود، حتی قبل از تامین مالی خارجی بعضی از عملیات اصلی پروژه را انجام می دهند در نتیجه نوع استراتژی در انتخاب پروژه موثر است.

لازاریس و همکارانش (۲۰۰۶)

بررسی ارتباط سودآوری شرکت و مدیریت سرمایه در گردش

نتایج این تحقیق نشان می دهد که یک رابطه معنی دار میان سودآوری (سود خالص عملیاتی) و چرخه تبدیل وجه نقد وجود دارد. به علاوه مدیران می توانند با مدیریت درست چرخه تبدیل وجه نقد در یک سطح بهینه از اجزای تشکیل دهنده آن (یعنی حساب های دریافتنی، حساب های پرداختنی و موجودی کالا)، سود مناسبی برای شرکت ایجاد کنند.

جانسن (۲۰۰۷)

بررسی کارایی مدیریت سرمایه در گردش در صنعت تجهیزات ارتباطات

نتایج تحقیق نشان می دهد که کارایی مدیریت سرمایه در گردش دارای ارتباط منفی با سودآوری و نقدینگی شرکت ها می باشد. دیگر نتایج این تحقیق نشان می دهد که شرکت های موجود در صنعت از تمام اجزا مدیریت سرمایه در گردش استفاده می کنند. همچنین دیگر نتایج حاکی از این است که سرمایه در گردش روزانه نمونه شرکت ها از متوسط صنعت بیشتر است و اجزا مدیریت سرمایه در گردش شامل دوره وصول مطالبات و دوره تبدیل موجودی کالا از متوسط صنعت بیشتر می باشند. این نتایج نشان می دهد که مدیریت موجودی کالای شرکت ها ممکن است کارا نباشد.

نوبانی و الهژیر (۲۰۰۷)
–

بررسی رابطه مدیریت سرمایه در گردش، عملکرد شرکت و گردش وجوه نقد عملیاتی
–

نتیجه نهایی حاکی از این است که چرخه تبدیل وجه نقد یک معیار دقیق و جامع از مدیریت سرمایه در گردش بوده که باعث افزایش فروش، سودآوری و ارزش بازار شرکت ها می گردد. همچنین نتایج نشان می دهد که مدیران می توانند با کاهش چرخه تبدیل وجه نقد و با کوتاه کردن دوره وصول مطالبات سودآوری شرکت ها را کاهش می دهد و بر عکس گردش وجه نقد عملیاتی آن ها را افزایش می دهد.

فرناندز (۲۰۰۸)

ارزش افزوده اقتصادی و ارزش افزوده نقدی خلق ارزش برای سهامداران را اندازه گیری نمی کنند

نتایج نشان می دهد که هم بستگی بین بازده صاحبان سهام در سال ۱۹۹۸- ۱۹۹۴ و افزایش در ارزش افزوده نقدی(طبق گروه مشاوره ای بوستون) در ۱۰۰ شرکت سودآورتر جهان ۷/۱ درصد می باشد.

کشینگ و همکاران (۲۰۰۹)

مدیریت سرمایه در گردش و ثروت سهامدار

به این نتیجه دست یافتند: ۱) یک دلار سرمایه گذاری مازاد در خالص سرمایه در گردش عملیاتی، به طور متوسط ارزش کمتری از نگهداری یک دلار وجه نقد دارد؛ ۲) یک دلار سرمایه گذاری مازاد در خالص سرمایه در گردش عملیاتی، به وسیله انتظارات فروش آتی شرکت، استقراض بدهی، محدودیت مالی، ریسک ورشکستگی و انتظارات تورم آتی تحت تاثیر قرار می گیرد؛ ۳) افزایش طول دوره اعتباری مشتری، تاثیر بیشتری از سرمایه گذاری مازاد در موجودی ها بر ثروت سهامداران ایجاد می کند.

ژانگ و کیم (۲۰۱۰)